ย้อนกลับไปในช่วงสงครามอิรัก-อิหร่านช่วงปี 1980 นั้น ทางกองทัพบกอิรักรู้ว่ารถถังของตัวเองนั้นยังด้อยกว่าของทางอิหร่านเยอะมาก รถถังอิรักตอนนั้นส่วนมากที่มีคือ T-54/55, T-62 ของรัสเซีย และยังมี Type-59, Type-69II ของจีนจำนวนหนึ่ง ซึ่งเทียบไม่ได้กับอิหร่านที่มีรถถังค่ายตะวันตกอย่าง M48A3, M60A1 Patton ของสหรัฐ Chieftain ของอังกฤษ และก็ Type-59, Type-69II ของจีนด้วย ทำให้ซัดดัมต้องรีบจัดหารถถังรุ่นใหม่เข้าประจำการโดยด่วน ซึ่งหวยออกที่รถถังตัวท็อปรุ่นใหม่ของรัสเซียที่ NATO จัดอยู่ในกลุ่มตัวอันตราย ซึ่งก็คือ T-72 แต่ผลจากการคว่ำบาตรของยูเอ็นทำให้พี่หมีไม่สามารถส่ง T-72 มาให้ได้ อิรักจึงต้องใช้วิธีแยกชิ้นส่วนมาแล้วเอามาประกอบในประเทศกันเอง ซึ่งซัดดัมได้ยิ้มแก้มปริที่ได้รถถังรุ่นใหม่มาแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าที่อิรักได้มาไม่ใช่ T-72B แบบที่ใช้โดยรัสเซีย แต่เป็นรุ่น T-72M สำหรับส่งออก ซึ่งเป็นรุ่นที่ลดสเปคจากรุ่น B มากๆ ซึ่งตอนนั้นมีใครอยากขายอาวุธเกรดดีๆให้อิรักไหม ทั้งสหรัฐ, รัสเซียหรือแม้แต่จีนก็ ไม่…….
โดย T-72M นั้นเป็นรุ่นส่งออกของ T-72B ที่รัสเซียใช้ เพียงแต่ว่า ไม่มีระบบหาระยะด้วยเลเซอร์,คอมพิวเตอร์ควบคุมปืน และใช้กล่องมองกลางคืนรุ่นเก่าของช่วงยุค 60 ปืนหลักของ T-72M ไม่สามารถยิง ATGM ได้ และระบบออโต้โหลดแบบตกรุ่นซึ่งบรรจุช้ากว่า T-72B ในขณะที่อิรักกำลังประกอบเจ้า T-72M ขึ้นนั้น อิรักก็ประสบปัญหาในการหาชิ้นส่วนที่จำเป็นมาประกอบรถถังที่เหลือ และตัดสินใจว่า T-72M ที่เหลือจะผลิตจากชิ้นส่วนที่ผลิตภายในอิรัก โดยซัดดัมเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่ อิรักจะสามารถผลิตรถถังหลักขึ้นใช้เองใด้ ผลที่ใด้คือรถถังรุ่น “ซัดดัม (Saddam)” ซึ่งถือเป็นการ Downgrade ยิ่งขึ้นไปอีก ชิ้นส่วนบางส่วนผลิตจากเหล็กคุณภาพต่ำ อุปกรณ์ อิเล็กทรอนิก บางอันถูกถอดออก และติดตั้งไฟค้นหาอินฟาเรด แบบล้าสมัยแทน แต่ความเป็นจริงนี้ก็ถูกซ่อนจากสื่อ เพื่อเป็นการขู่อิหร่านว่าอิรักผลิต T-72 ใช้เองใด้แล้ว แต่ระหว่างผลิตอยู่นั้น ก็พอว่าชิ้นส่วนหลายชิ้นสำคัญหลายชิ้นที่จะใช้ในการประกอบ ซัดดัม นั้นมีไม่พอ ตัวเลือกที่เหลือของอิรักคือ เลือกรถถังแบบอื่น หรือผลิตให้มัน OTOP ยิ่งขึ้นไปอีก ซึ่งอิรักก็เลือกอย่างหลัง และนำไปปรับใช้กับตัวถัง T-72M ทั้งหมดที่เหลืออยู่ ทำให้รถถังรุ่นนี้ขาดหลายอย่างที่ทำให้ T-72 เป็น T-72 ผลที่ได้คือ Asad Babil ราชสีห์ แห่ง บาบิโลน เป็นชื่อที่ดุดันมากแต่ในความเป็นจริงมันคือโคตรของ Downgrade ของ Downgrade ของ Downgrade เพราะชิ้นส่วนเกราะของตัวถังและป้อมหมดไปกลางคัน และอิรักนั้นไม่มีขีดความสามารถพอที่จะผลิต โลหะผสมได้ ชิ้นส่วนเกราะนี้ถูกแทนที่ด้วย เหล็กหล่อธรรมดา ที่แย่กว่านั้น เกราะนั้นหล่อมาจากเหล็กกล้าธรรมดาซึ่งไม่ต่างจากรถถังรุ่นเก่าอย่าง T-54/55 และ T-62 เนื่องจาก ไฟค้นหาอินฟาเรด หมดไปตอนประกอบซัดดัม Asad Babil จึงติ้งตั้งไฟค้นหาธรรมดาแทน และ ไม่มีอุปกรณ์สำหรับรบกลางคืนเลย (ย้อนกลับไปยุคสงครามโลกครั้งที่ 2) โ และที่น่าผิดหวังที่สุดคืออำนาจการยิง อย่างที่กล่าวมาแล้วว่ารถถังไม่มีระบบหาระยะด้วยเลเซอร์ หรือ คอมพิวเตอร์ควบคุมปืน ทำให้ทำการยิงได้ยากหากไม่ใช้พลปืนที่ชำนาญจริงๆ ซึ่งอิรักก็มีน้อยมาก และเนื่องจาก ปืนหลัก ไม่สามารถยิงจรวด ATGM ทำให้เสียเปรียบอย่างชัดเจนในสภาพภูมิประเทศ ที่เป็นทะเลทรายกว่างๆโล่งๆ แถวนั้น นอกจากนั้น พี่หมียังหลอกขายดินระเบิดคุณภาพต่ำของ 125 มม ให้อิรัก รุ่นที่อิรักผลิตขึ้นเองยังแย่ยิ่งขึ้นไปอีก อันเนื่องจากการที่ต้องประหยัดทรัพยกร และกระสุน Sabot ยังโดนโซเวียตหลอกขายกระสุนฝึกให้ โดยตัวหัวกระสุนไม่ได้ออกแบบมาสำหรับเจาะเกราะด้วยซ้ำ (พี่หมีให้อะไรมาเนี่ย) ในขณะที่ T-72B ของโซเวียตติดตั้งปืนกลหนัก NSVT ที่สามารถควบคุมด้วยรีโมทได้ แต่ของอิรักนั้นติดตั้งปืนกลหนัก DShk แบบเก่าแทน และไม่สามารถใช้รีโมทควบคุมได้ ซึ่งพลยิงต้องออกมายิงข้างนอกเสี่ยงต่อโดนยิง และส่วนใหญ่มักไม่มีเกราะ RHA เกราะผสมยิ่งไม่ต้องพูดถึง ในการต่อสู้กับรถถังคันอื่น ก็จะโดนเจาะเข้าเหมือนเป็นกระดาษแข็ง และเหล็กส่วนใหญ่ในอิรัก ผลิตมาสำหรับตามบ้านเรือนเท่านั้น ซึ่งก็เป็นข่าวร้ายสำหรับรถถังอิรักเพราะเหล็กกล้านั้นเมื่อโดนยิง ชิ้นส่วนเกราะมักจะแตกออกมาเป็นเศษเหล็กนับร้อยกระเด็นเข้าใส่และฆ่าพลรถ และที่ยิ่งกว่านั้นอิรักยังถอด Spall liner (ของที่ป้องกันหรือลดจำนวน สะเก็ดของเกราะที่แตก) ออกจาก Asad Babil อีกด้วย ซึ่งแม้แต่รุ่น M ยังมี Asad Babil ยังไม่มีระบบป้องกัน กัมมันตภาพรังสีและอาวุธเคมี ที่แม้แต่ “M ” ยังมี ผลคือถ้าอยู่ในระยะระเบิดนิวเคลียร์พลรถถังจากถูกย่างทั้งเป็น และไม่มีเครื่องปรับอากาศถึงแม้ตัวที่ใช้ในรัสเซียจะไม่มีแต่รุ่นที่ส่งออกไปตะวันออกกลางจะมีติดไว้ T-72 ตัวที่ใช้ในกองทัพรัสเซียหรือแม้แต่รุ่น M อายุการใช้งานปากประบอกปืนยาวมาก ถึง 400 นัด ในขณะที่ของอิรักอายุการใช้งานเพียง 120 นัดเท่านั้น นี่มันรถถังหรืออะไรกันนี่
ในสงคราม กับอิหร่าน ทำผลงานได้ดีเพราะพลขับอิหร่านไร้ประสบการณ์กับรถถังรุ่นใหม่ๆ โดยตลอดสงครามนั้นเจ้า Assad Babil โดยทำลายไปเพียง 60 คันเท่านั้น ยิ่งทำให้ซัดดัมเหิมมากกว่าเดิม และยังได้ให้เอา Assad Babil มาเป็นรถถังหลักของกองกำลัง Republican Guard แทนที่ T-72m ด้วย โดยหารู้ไม่ว่ามันกำลังจะเป็นหายนะ เมื่อสงครามอ่าวเริ่มขึ้น Assad Babil ถูกทำลายได้อย่างง่ายดายโดน M1 Abrams ของสหรัฐ ซึ่งสามารถจัดการเจ้า Assad Babil ได้ในระยะ 3 กิโล Assad Babil บางคันได้ติดเกราะ ERA แต่ก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้มากเท่าไร ในกองทัพอิรักยุคใหม่นั้นคาดว่ายังมี Assad Babil หลงเหลืออยู่จำนวนหนึ่ง โดยใช้เป็นรถฝึก แต่ประวัติศาสตร์จะจดจำเจ้า Assad Babil ว่าเป็นรถถังที่ทำให้ T-72 เสียชื่อเสียงได้มากที่สุด